πριν λίγες ώρες πληροφορήθηκα το θάνατο του καλού Μαθηματικού και συγγραφέα Ευάγγελου Σπανδάγου. Θυμάσαι που μόλις πρόσφατα, κάτι συναρτήσεις πίσω, μιλούσαμε γι' αυτόν και τις πυθαγόρειες κυράδες του; Έφυγε από ανακοπή μες στο βιβλιοπωλείο του, έτσι όπως έζησε, ακάματος. Κι ίσως να 'ναι θλιβερό, τέτοιες στιγμές, να φτιάχνω αναλογίες, μα δε θα σκεφτόμουν πράμα πιο ταιριαστό σ' έναν άνθρωπο των γραμμάτων, να ξεψυχά δηλαδή μέσα σ' ένα μικρό σύμπαν τυπωμένων βιβλίων, ευωδιάς χαρτιού και υποσχέσεων. Θα με διόρθωνες φυσικά Ημερολόγιο: να ξεψυχά δίπλα σε πρόσωπα αγαπημένα -μα τούτο το θεωρώ πρωτεύον και ευνόητο. Ποιος να γνωρίζει άραγε πόσες ιδέες, πόσα πονήματα παρατήθηκαν στη μέση από τούτη την απώλεια; Ίσως μόνον η καλή του κόρη Ρούλα να γνωρίζει. Ναι, εκείνη που διαβάζαμε πριν λίγες μέρες στον «Ευκλείδη». Έπαψε λοιπόν, αυτός ο όμορφος άνθρωπος των Μαθηματικών, να είναι μέλος της πονοκεφαλούσας και σπαζοκεφαλούσας συντροφιάς μας. Κι ωστόσο, πρώτα από μας Ημερολόγιο, θα γνωρίζει πλέον καλά αν είχε τελικά δίκιο ο Πλάτωνας ή, το ενάντιο, τα μαθηματικά δεν είναι άλλο απ' όμορφα θνητά υφαντουργήματα. Καλό ταξίδι Σπανδάγο δάσκαλε!
No comments :
Post a Comment